Obwąchał mnie szalenie przystojny pies

Na końcu łańcucha, Teatr im. J. Osterwy, Lublin
/Natalia Płaza/

W pewien listopadowy piątek wieczorem zadzwonił do mnie tata i jak każdy zatroskany rodzic zapytał swoją ukochaną córeczkę jak minął jej wieczór. "Świetnie tato" - odpowiedziałam - "Obwąchał mnie szalenie przystojny pies, flirtowałam z wampirem, a później patrzyłam jak matka zjada swoje dzieci. I uprzedzając Twoje następne pytanie, tatusiu - nic nie brałam - byłam w teatrze..."

Gombrowiczowi by się podobało

Iwona, księżniczka Burgunda, Teatr Amatorski w Węgrowie

/Milena Florczak/

Pamiętam ten czas, kiedy latem ubiegłego roku idąc ulicami Węgrowa natknęłam się na plakaty informujące o castingu do nowo powstającego teatru. Miałam mieszane uczucia. Z jednej strony świetna, kulturalna inicjatywa, jednak z drugiej ryzyko porażki i przedstawień w tonie podstawówkowych akademii bardzo wysokie. Z tego względu na debiutancki spektakl Teatru Amatorskiego w Węgrowie szłam z niepokojem i dużą dozą dystansu. Niepotrzebnie.

Szokowanie i prowokowanie

Na końcu łańcucha, Teatr im. J. Osterwy, Lublin
/Milena Florczak/

Spektakl „Na końcu łańcucha” w reżyserii Mateusza Pakuły to dość luźna, współczesna adaptacja Szekspirowskiej historii o Tytusie Andronikusie. Reżyser postawił głównie na oryginalność, zaskoczenie widza i kontrowersję, za wszelką cenę unikając biernego odtwórstwa. Jednak czy w swojej interpretacji nie poszedł o krok za daleko?

Popkulturowa zabawa w zombie, czyli krótko o spektaklu Był sobie Polak, Polak i diabeł...

Był sobie Polak, Polak i diabeł..., Teatr im. J. Osterwy, Lublin

/Aleksandra Jaszcz/

Czy to możliwie, by zasmakować piekła już tutaj na ziemi?

Co sprawia, że na spektakl, którego premiera  w Teatrze Osterwy w Lublinie miała miejsce 25maja 2013 roku wciąż przychodzą tłumy?  Był sobie Polak, Polak i diabeł to sztuka, która została napisana przez współczesnego dramaturga Pawła Demirskiego. Opowiada ona o przywarach, stereotypach i wadach Polaków. Poruszane w niej problemy mają charakter uniwersalny i ponadczasowy.

Wesele z ITP

Wesele Dawida, Teatr ITP

/Lidia Sienkiewicz/

Wesele Dawida w reż. Marcina Wąsowskiego, zaprezentowane przez teatr ITP , które miałam przyjemność zobaczyć w ostatnią sobotę, urzekło mnie pomysłowością zaprezentowania biblijnej przypowieści. Pierwsza rzecz, która przychodzi mi na myśl po obejrzeniu spektaklu to szczegółowe dopracowanie scen i zagospodarowanie każdej minuty przedstawienia, tak, że widz od pierwszej chwili wciąga się w akcje tragikomedii, co nie było pewnie łatwym dokonaniem dla reżysera. Sytuacje przedstawionego wesela z powodzeniem  można by przenieść do czasów współczesnych. 

Dobre teksty nie płoną – bo są dobre! Można je tylko zepsuć. Ale nie tym razem!

Mistrz i Małgorzata, Teatr im. J. Osterwy, Lublin
/Mariusz Lach sdb/

Gdy dwadzieścia pięć lat temu, ucząc się w małej miejscowości w głębi Borów Tucholskich, pojechałem pierwszy raz w życiu do prawdziwego teatru (Teatr Polski w Bydgoszczy), nie sądziłem, jaki wpływ wywrze to wydarzenie na moje życie. Będąc zagorzałym czytelnikiem science-fiction i fantazy, oraz fanem serii „Star Wars”  nie przewidywałem, że to właśnie na scenie moje najskrytsze marzenia ożyją, a ja będę mógł im towarzyszyć. Od tego czasu kino ustąpiło miejsca scenie. Wtedy (1989) był to „Mistrz i Małgorzata” w reżyserii A. M. Marczewskiego, który ukazał mi teatr – najpierw jako widzowi, potem starającemu się czasami coś zagrać, następnie jako nieporadnemu twórcy, a od kilku lat zajmującym się tym zawodowo wykładowcy. Tamtejszy spektakl był dla mnie wielkim widowiskiem - show (choć niezrozumiałym). I chociaż wcześniej nie czytałem Bułhakowa, nie zrozumiałem przesłania spektaklu, to jednak... coś się zadziało, zaczęło i trwa.

Nie tylko dla dzieci

Książę i żebrak, Teatr im. J. Osterwy, Lublin

/Agnieszka Gorczyńska/

            Idąc do teatru w okolicy Dnia Dziecka trzeba się spodziewać spektaklu nastawionego na młodszego odbiorcę. Tak też po części było w tym przypadku. Piszę po części, gdyż reżyser zostawił parę ‘smaczków’ dla rodzica. Niestety próbował przy nich zejść do poziomu przeciętnego rodzica, a może nawet trochę mniej niż przeciętnego, do szarego tłumu goniącego za popkulturą. Tylko czy taki rodzic zabierze swoje dziecko do teatru? Jest to mało prawdopodobne. Na spektaklu popołudniowym, lub wczesno wieczornym dla niektórych, publiczność składała się w raczej większej części z osób starszych, które niektórych odniesień nie wyłapały lub nie do końca rozumiały. Jednak to starsza część publiczności cieszyła się nawet bardziej od obecnych dzieci, które były nadzwyczaj ciche jak na te grupy wiekowe co zapewne zawdzięczamy kostiumom.

Autobusy Levina

Pakujemy manatki. Komedia na osiem pogrzebów. Teatr im. J. Osterwy w Lublinie.

/Ewa Rudnicka/

          Premiera studencka sztuki Hanocha Levina wypełniła widzami teatr po same brzegi. Nagle wszyscy, którzy postanowili wejść z pierwszym dzwonkiem i rozsiąść się wygodnie w fotelach, zderzyli się z podniesioną kurtyną a dokładnie, zdawałoby się, z piętrowymi autobusami rozstawionymi na scenie, w których, znajdowały się pokoje, połączone w kanciaste półkola. Obok tej wielkiej konstrukcji został ustawiony jeden, oddzielnie stojący, prawdziwy autobus. Cała scenografia, która wypełniła niemalże całą przestrzeń gry przeznaczonej dla aktorów zostawiła niewielki kwadrat, przed którym zostały umieszczone schody – trzy lub cztery stopnie schodzące w dół.

Jak Prometeusz stał się Promkiem Teuszem

„Olimp”, LO im. Zamoyskiego
/Sylwia Szafrańska/

     Każdy słyszał o mitologicznym Prometeuszu, który był dobry i wyrozumiały, ofiarował przecież ludziom ogień i za ten szlachetny czyn został skazany na wieczne męki. Zgoła inaczej jego postać zaprezentowali licealiści z grupy teatralnej Olimpijczycy, w swoim nowym przedstawieniu pt.: Olimp. Ukazany przez nich Prometeusz nie jest szlachetnym herosem, a znany nam Olimp wcale nie jest tak „starożytny” jakby się to mogło wydawać, bo jak wyjaśnić fakt, że Zeus sprawdza swojego Instagrama na iPhonie, rejestrując nowych followersów? 

Gombrowiczowska Iwona

„Iwona, księżniczka Burgunda”, Teatr im. J. Osterwy, Lublin

/Anna Jastrzemska/

     16 grudnia 2011 r. w lubelskim Teatrze im. J. Osterwy odbyła się Premiera Studencka spektaklu na podstawie dramatu W. Gombrowicza „Iwona, księżniczka Burgunda” w reżyserii B. Toszy, po której widzowie mieli szansę spotkać się z reżyserem i aktorami w celu zadania pytań, wyrażenia swojej opinii.

     Gombrowicz stwierdził: „Byłem nikim, więc mogłem sobie pozwolić na wszystko”. Tosza jest kimś, więc nie może pozwolić sobie na wszystko. Nie może pozwolić sobie na morderstwo Gombrowicza, a jednak. Dokonuje tego zbrodniczego aktu ilekroć aktorzy wychodzą na scenę Osterwy zagrać Iwonę.

Premiera studencka Hanocha Levina

Pakujemy manatki. Komedia na osiem pogrzebów, premiera studencka, Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie
/Małgorzata Adamczyk/

Choć grają komedię, to śmiechu na widowni nie słychać zbyt często, za to skrzypienie foteli owszem. Na sali siedzi znużony widz. Ogląda dwuipółgodzinny spektakl raz po raz spoglądając na zegarek. Ktoś umiera – a krew nie leje się strumieniami, ktoś odchodzi – niezbyt spektakularnie, ktoś cierpi – nie dość spazmatycznie. Nuda. Znaczy się aktorzy – nieprzygotowani, niedoświadczeni, beznadziejni, a nade wszystko ci młodzi. Oni przecież nie wiedzą, nie rozumieją... A może te słowa nie dotyczą aktorów, lecz widza, który nie zauważył na scenie… siebie?!

Romeo i Julia na Zwierciadłach

Anatomia Romea i Julii, III LO, Lublin

/Monika Tyra/

          Podczas XI edycji Spotkań Teatralnych Zwierciadła mieliśmy możliwość obejrzeć spektakl w wykonaniu Teatru 19.99, inspirowany sztuką Romeo i Julia Williama Szekspira. Anatomia Romea i Julii czerpała najważniejsze motywy z wybitnego dramatu, przekształcając je w modernistyczną wizję miłości i losów nieszczęśliwej pary.

Pakujemy manatki z Levinem w Osterwie

Pakujemy manatki, Teatr im. J. Osterwy, Lublin

/Sabina Majcher/

Jesteśmy w stanie wyobrazić sobie ciasne osiedle mieszkaniowe? Najlepiej, żeby znajdywało się w miejscu byłego getta żydowskiego, w najbiedniejszej dzielnicy miasta – gdzie rzadko ktokolwiek sprząta, gdzie spotkać można wiele bezpańskich kotów, gdzie każdy każdego bardzo dobrze zna...

Tak samo, jak bohaterzy najnowszej inscenizacji w reżyserii Artura Tyszkiewicza, jaka na początku marca miała swoją premierę na deskach Teatru Osterwy w Lublinie. Tyszkiewicz bardzo ulubił sobie Hanocha Levina i jego ciężkie dramaty. Bardzo dobrze, że tak sobie je upatrzył. Bardzo dobrze, że upatrzył sobie Pakujemy manatki – wraz z lubelskim zespołem aktorskim przygotował to naprawdę zgrabnie.

Cave Hominem i Gravite

Strzępy, Teatr Gravite z Łęcznej

/Paulina Sikora/

Strzępy to liryczna opowieść osnuta na kanwie opowiadania pt. "Mały Książę" Antoine'a de Saint-Exupery'ego, gdzie filozoficzne przemyślenia i odwieczne prawdy dotyczące ludzkiej egzystencji i sensu istnienia, przeplatały się i dobitnie przemawiały w wydawałoby się nieskomplikowanej fabule. Mocy tryptykowi dodał fakt, że obsada składała się zarówno z dorosłych jak i z dzieci. Obok Gravite, trupy z Łęcznej wystąpiło również Petit Gravite, młodsi koledzy wcześniej wymienionego teatru. Kwestie, wypowiadane przez najmłodszych nadały treści nowego znaczenia.

Rybak, morze i przepiękne miasto

 Kupiec Wenecki, Teatr im. J. Osterwy, Lublin

/Marta Mazur/

Pierwsze skojarzenie z tytułem „Kupiec Wenecki” to rybak, morze i przepiękne miasto Weneckie, w którym ludzie są szczęśliwi, nie mają zmartwień i mogą podziwiać piękne widoki.

Kupiec Wenecki to komedia Williama Szekspira, która opowiada o relacjach między żydami a chrześcijanami, w których najważniejszą rolę odgrywają pieniądze. Spektakl  ten miał swoją premierę w Lublinie, został wyreżyserowany przez Pawła Łysaka. Akcja rozgrywa się w Wenecji, mieście, które jest centrum finansowym. Główny wątek dotyczy długu. Żyd Szajlok udziela pożyczki Antoniemu, by ten mógł pomóc swojemu przyjacielowi Bassanio, który starał się o rękę pięknej Porcyi.  W razie nie wywiązania się z umowy Żyd miał prawo wyciąć dowolny funt ciała. Antonio może zapłacić życiem.

Anatomia na Zwierciadłach

Anatomia Romea i Julii, Teatr 19:99

/Magdalena Włodarczyk/ 

          Pod koniec marca odbył się XI Festiwal Teatralny ,, Zwierciadła'' w II LO im. Hetmana Zamoyjskiego w Lublinie. Jest to przegląd teatrów szkolnych, na które miałam ochotę pójść i zobaczyć jak to wygląda i jak to się odbywa. Trafiłam na spektakl Teatru 19:99 pt. ,,Anatomia Romea i Julii'', który nie był odzwierciedleniem dramatu Szekspira. Miał elementy wątku miłosnego lecz wszystko to co było przedstawione miało charakter metafory.

Tajny Współpracownik

Tajny Współpracownik, Teatr TVP, 26 I 2009

/Daniel Patrejko/

            Chciałbym podzielić się moimi refleksjami związanymi ze spektaklem „Tajny współpracownik", którego premiera odbyła się w ramach Teatru Telewizji 26 stycznia 2009 roku. Został on zrealizowany przez Krzysztofa Langa na podstawie scenariusza napisanego przez Grzegorza Harasimowicza, który bazował na prawdziwych wydarzeniach.

            Spektakl przenosi widza do czasów powojennych, kiedy zaczyna się druga – czerwona okupacja. Główny bohater Mietek, jest młodym chłopcem, którego dwaj bracia są zaangażowani w walkę z komunistycznym okupantem. Jeden z nich zostaje zdekonspirowany i ginie, drugi kontynuuje walkę w oddziałach partyzanckich. Ich matka zostaje za działalność synów skazana przez „ludową” sprawiedliwość na 3 lata więzienia. Wtedy właśnie na scenie pojawiają się funkcjonariusze UB i KBW, którzy, stosując metodę dobrego i złego milicjanta  werbują  Mietka jako tytułowego Tajnego Współpracownika. W zamian za obietnicę uzyskania wolności dla siebie, matki i brata ma on pomóc komunistycznej służbie bezpieczeństwa rozpracować i dopaść zgrupowanie oddziałów partyzanckich dowodzone przez „Huzara”.

KAIROS - jubileusz!

Męski Zespół Wokalny KAIROS- Koncert Jubileuszowy 15 lat

/Katarzyna Kędzior/

     Nie każdy lublinianin wie, że w jego mieście istnieje zespół muzyczny, który owiany jest sławą za granicami naszego kraju. 25 maja miałam okazję wybrać się na jubileuszowy koncert Zespołu Wokalnego KAIROS. Istnieje on od roku 1999. Tworzy muzykę kościołów Wschodu czyli m.in. dawne pieśni liturgiczne i ludowe Grecji, Gruzji czy Armenii. Oczywiście w swoim repertuarze ma także utwory polskie oraz prawosławne, hebrajskie, wywodzące się z kultury Europy. Jest to muzyczna wędrówka po różnych zakątkach świata.

Zemsta i kasa!

Kupiec wenecki. Teatr im. J. Osterwy, Lublin

/Alicja Zdeb/

            „Kupiec Wenecki” w realizacji Pawła Łysaka rzuca nowe światło na szekspirowski dramat. Akcja rozgrywa się w XVI wiecznej Wenecji i w Belmont gdzie mieszka piękna, bogata i osierocona panna o imieniu Porcya, o której rękę starają się różni książęta.
W testamencie ojciec dziewczyny  określił sposób wyboru przyszłego męża. Jest to loteria polegająca na wskazaniu jednej z trzech szkatułek złotej, srebrnej i ołowianej. Właściwa szkatuła zawiera miniaturowy wizerunek Porcji a pozostałe  pouczenia moralne.

Dawne grzechy

Dawne grzechy, Teatr TVP
/Sylwia Koszałka/

Thriller z elementami komediowymi angielskiego dramatopisarza Rogera Mortimera Smitha w reżyserii Krzysztofa Langa.  Do obsady aktorskiej należą: Tomasz Karolak, Kamila Baar, Adam Woronowicz oraz Jan Frycz.

W dniu 25 listopada 2013 roku przedstawieniem "Dawne grzechy" wznowiony został Teatr Telewizji "Kobra". Projekt ten odwołuje się do najlepszych tradycji telewizyjnego teatru sensacji „spod znaku węża”. Spektakl grany jest w studiu telewizyjnym z udziałem publiczności.

Kupiec w Lublinie

Kupiec Wenecki, Teatr im. J. Osterwy, Lublin

/Jakub Bieńkowski/

            Kupiec Wenecki w reżyserii Tyszkiewicza nie jest wiernym odtworzeniem sztuki szekspirowskiej. Dramat ten jest celną, aczkolwiek gorzką diagnozą na temat współczesnego świata. Antonio to podstarzały egoista o skłonnościach homoerotycznych. Podobnie jego przyjaciel Bassanio, nie interesuje się specjalnie niczym poza zabawą. Żyd przeczulony na punkcie antysemityzmu i przerośniętym poczuciem sprawiedliwości i krzywdy.

Comber z jelenia

Sen nocy letniej, Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie, 160 min

/Magdalena Bakaj/

(Nie)banalna historia miłosna, szczypta pikanterii, odrobina rubasznego humoru, łyżeczka tragizmu, flirt z współczesną kulturą popularną i słodkie zapomnienie się w erotycznej wizji klasycznego romansu — reżyser spektaklu (Artur Tyszkiewicz) doskonale wie, jakich „przypraw” użyć, by skomponować idealną kulturalną potrawkę.

Nieżydowski Dybuk

Dybuk, reż. A. Holland, Teatr TV

/Ewellina Smalec/

            Teatr telewizji wyreżyserowany przez Agnieszkę Holland dla Telewizji Polskiej, swoją premierę miał 22 listopada 1999 roku. Co skłoniło  Holland do wystawienia dramatu An-Skiego? Jak sama mówi: "Trady­cja żydowska jest częścią mojej osoby"[1], dodaje też, że swoją ekranizacją Dybuka chciała: „ niejako dla ce­lów edukacyjnych pokazać autentycz­ny żydowski folklor i autentycznych Żydów, którzy nie są ani malowniczy, ani kuriozalni, ani dobrzy, ani źli"[2].

Satyra na polską politykę

„19. Południk” (2012), reż. Juliusz Machulski, Teatr Telewizji 

/Sylwia Stachowska/

Polityka, ustroje, system- nie są to najczęstsze tematy, których dotykają spektakle teatralne. 19. Południk to widowisko w reżyserii Juliusza Machulskiego na podstawie jego własnej sztuki, powstałej na zamówienie Teatru Telewizji.

Produkcja wpisuje się w gatunek komedii political fiction. Posługując się niemałą dawką groteski i przejaskrawienia poddaje ocenie współczesne społeczeństwo. Pomimo że sztuka została wyprodukowana w marcu 2003 roku, Telewizja Polska wyemitowała go na swej antenie dopiero 1 grudnia tego samego roku.

O tym, jak jedno małe niedopowiedzenie może zaburzyć równowagę w życiu i w przyrodzie.

Sen nocy letniej, Teatr im. J. Osterwy, Lublin

/M. Karpińska/

Sen nocy letniej w reżyserii Artura Tyszkiewicza to istne polowanie. Polowanie na miłość, uznanie, wolność i sławę. To 160 minut kipiące humorem, erotyzmem i muzyką na żywo. Starożytne Ateny i przedślubna gorączka towarzysząca zaślubinom Hipolity z Tezeuszem, podsycane magią leśnego chochlika pożądanie czworga młodych kochanków czy kłótnia królewskiej pary elfów, to wydarzenia przełamane humorem prób do spektaklu uświetniającego zaślubiny ateńskiej pary.

„Mądre – głupie”, Teatr z Siódemki

Spektakl inspirowany nauczaniem Jana Pawła II, wielokrotnie nagradzany na festiwalach teatralnych, pt. „Mądre – głupie” w wykonaniu aktorów z Teatru z Siódemki z VII LO w Lublinie.

/Iwona Kuczyńska/

25 kwietnia w rodzinnej parafii św. Michała Archanioła w Lublinie, podczas przygotowań do kanonizacji Jana Pawła II, miałam okazję obejrzeć spektakl pt. „Mądre – głupie” przygotowany przez młodych aktorów z Teatru Siódemki (aktorów, których można było zobaczyć również podczas tegorocznego konkursu „Zwierciadła”). Trzyosobowa grupa wraz z nauczycielką przygotowała krótki, słowno-muzyczny spektakl inspirowany nauczaniem Papieża.

Zwierciadła 2014

/Olga Żeligowska/

27 marca w ramach Spotkań Teatralnych Zwierciadła miałam okazję obejrzeć dwie krótkie prezentacje. Pierwszą z nich przygotował Szkolny Teatr Pierwsze Kroki z Zespołu Szkół nr 5 w Lublinie. Był to fragment dłuższego spektaklu Dzieci słabszego Boga stworzonego na podstawie książki Dzieci z dworca Zoo. Następnym spektaklem były Wyliczanki przygotowane przez tę samą grupę.

Teatr Szkolny Międzynarodowych Szkół im. Paderewskiego

Teatr Szkolny Międzynarodowych Szkół im. Paderewskiego – „Młodzież Słabszego Boga”; Joanna Lewicka; 25 min

/Katarzyna Martyna/

            Podczas drugiego dnia „Zwierciadeł” miałam okazję zobaczyć spektakl pt. „Młodzież Słabszego Boga” w wykonaniu Teatru Szkolnego Międzynarodowych Szkół im. Paderewskiego w Lublinie. Przedstawienie było inspirowane książką „My, dzieci z dworca Zoo” autorstwa Christane F. i miało na celu pokazanie młodym ludziom, jak cienka jest granica między zabawą a tragedią. Zatem spektakl poruszał tematy alkoholizmu, prostytucji i narkomanii.

Młodzież Słabszego Boga

Zwierciadła, Lublin

/Kinga Kufel/

         Na scenie tegorocznego festiwalu teatralnego „Zwierciadła” zobaczyć mogliśmy m.in. uczniów Międzynarodowych Szkół im. Paderewskiego w Lublinie odtwarzających fragment spektaklu pt. Młodzież Słabszego Boga. Młodzi aktorzy pod przewodnictwem pani Joanny Lewickiej przedstawili, jakie niebezpieczeństwa czyhają na młodzież.

Dawne grzechy

Dawne grzechy, Teatr TVP
/Martyna Dycha/

 „Dawne grzechy”, czyli thriller z elementami komediowymi angielskiego dramatopisarza Rogera Mortimera Smitha tym razem w reżyserii Krzysztofa Langa. Spektakl został wystawiony  w Teatrze Telewizji podczas specjalnego wieczoru z „Kobrą”, aktorzy zagrali w studiu telewizyjnym z udziałem publiczności.

Głównymi bohaterami reżyser uczynił Tomasza Karolaka (Lennie), Kamilę Baar (Charlotte), Adama Woronowicza (George) oraz Jana Frycza (komisarz). Sztuka opowiada historię dwóch, drobnych, londyńskich gangsterów- Georga i Lenniego. Postanawiają oni wzbogacić się i diametralnie zmienić swoje dotychczasowe życie. W tym celu porywają jedyną córkę bogatego, londyńskiego biznesmena- Chamberlaina. Majętny ojciec otrzymuje od porywaczy ofertę okupu. Wszystko zdaje się iść według planu, do momentu kiedy dziewczyna przekonuje jednego z porywaczy (Lenniego), aby pomógł jej uciec. Uwolnienie Charlotte daje początek zaskakującym wydarzeniom…

Maja Furmaga „Obłęd”

/Szymon Czajkowski/
Solowy spektakl pod tytułem „Obłęd” w wykonaniu Mai Furmagi był jednym z ostatnich występów podczas drugiego dnia XI edycji festiwalu teatralnego „Zwierciadła”.

Młoda wykonawczyni pod przewodnictwem pani Anny Maliszewskiej – Pokrzywy postanowiła zaadaptować i pokazać fragmenty quasi-autobiogaficznej powieści Jerzego Krzysztonia pod tym samym tytułem.

Dla tych, którzy znają tę książkę lub chociaż o niej słyszeli, już  moment zapowiedzenia spektaklu działa pobudzająco i uruchamia ciekawość, ponieważ powieść napisana została podczas pobytu autora w szpitalu psychiatrycznym, a sam utwór budzi wiele kontrowersji.

O scenografii.

„Książę i żebrak”, Teatr im. J. Osterwy, Lublin
/Katarzyna Kędzior/

            Spektakl familijny „Książe i żebrak” oparty na podstawie powieści Marka Twaina, przygotowany został przez aktorów Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie. Wyreżyserowaniem zajął się Paweł Aigner, muzykę skomponował Piotr Klimek, kostiumy wykonała Zofia de Ines, natomiast scenografię stworzył Pavel Hubicka.

            Powieść Twaina rozgrywa się w XVI- wiecznym Londynie. Opowiada perypetię dwóch chłopców, bardzo podobnych do siebie, którzy postanawiają zamienić się rolami pełnionymi w społeczeństwie. Motywuje ich chęć zasmakowania życia zupełnie innego, niż to, którego dotychczas doświadczyli. W konsekwencji dziedzic tronu księcia Walii Edward wciela się w żebraka Toma Canty’ego i na odwrót.

Zwierzątek ludzkie zwierzenia

„Zwierzątka małe zwierzenia”, NN-Theatre, Lublin

/Joanna Zawadzka/

    „Zwierzątka małe zwierzenia”, to spektakl opowiadający historie, kilku zwierzątek Wiewiórki, Niedźwiadka, Jeżyka, Sowy, Zająca, Psa i Rysia. Postacie mogą wydać nam się znajome, jeśli kiedykolwiek wpadły nam w ręce bajki rosyjskiego pisarza Siergieja Kozłowa. To na ich kanwie, Paweł Passini wyreżyserował swoją bajkę teatralną dla dzieci. Ale czy na pewno tylko dla dzieci?

Ala ma sen

"Ala ma sen", CK Lublin

/Karol Jakóbczyk/

Według mnie, głównymi atutami spektaklu pt. „Ala ma sen” (reż. Paweł Passini) są bez wątpienia wspaniałe kostiumy oraz bardzo ciekawa aranżacja światła.

Stroje zaprojektowane przez Panią Martę „El Bruzdę” Góźdź zachwycają kolorami i kształtami. Są bardzo pomysłowo wykonane oraz posiadają w sobie pewnego rodzaju odpowiedniość, są spójne z przestawieniem.

Udręka życia

„Udręka życia” (2013), reż. Jan Englert, Teatr Telewizji
/Sylwia Stachowska/

     „Udręka życia”, która na deskach teatru zagościła po raz pierwszy 16 grudnia 2011 roku jest wynikiem spotkania się na scenie dwóch wielkich legend: Anny Seniuk (Lewiwa) i Janusza Gajosa (Jona). Adaptacja telewizyjna bazująca na historii słynnego izraelskiego dramaturga Hanocha Levina została wyreżyserowana przez Jana Englerta.

Klasyk z Broadwayu

"Upiór w operze", TM Roma
/Monika Tyra/

„Upiór w operze”, bo o nim będzie mowa, to musical wystawiany na deskach Teatru Muzycznego Roma w Warszawie przeszło dwa lata. Ostatni spektakl maił miejsce  6 czerwca 2010 roku. Reżyserowany przez Wojciecha Kępczyńskiego przedstawiał wersję non replica- z prawem do zmian w inscenizacji. W rolach głównych wystąpili Edyta Krzemień i Tomasz Steciuk.

A jeszcze wczoraj było tak normalnie…

 „Pierwszy Września”, Wojciecha Bieńko, Teatr Telewizji

/Sylwia Szafrańska/

Ciepły, sierpniowy dzień roku 1939, ostatnie chwile szczęśliwych wakacji. To właśnie w takim otoczeniu rozpoczyna się akcja spektaklu Krzysztofa Langa, zrealizowanego dla Teatru Telewizji.

Przeddzień II wojny światowej, spokojny dom doktora Aleksandra Orłowskiego (Daniel Olbrychski) i jego żony Zofii (Maria Pakulnis).

Teatralna podróż do Turcji

Latający kufer, Teatr Andersena w Lublinie

/Katarzyna Krzywicka/

Zimą można planować wakacyjne egzotyczne podróże, bo przecież jest na to dużo czasu. Można pić gorącą herbatę i oglądać zdjęcia z odbytych wojaży. Można też wracać do teatralnych podróży, bo teatr daje przecież wspaniałą możliwość przenoszenia się w mig nawet w najodleglejsze zakątki świata.

 Z lubelskim Teatrem im. Ch. H. Andersena wybrałam się do Danii, a potem do Turcji. Podróżowaliśmy nie samolotem, nie autobusem, nawet nie pociągiem – a latającym kufrem!

Pakujemy manatki. Komedia na osiem pogrzebów

Pakujemy manatki, Teatr im. J. Osterwy w Lublinie

/Jakub Bieńkowski/

Tytuł nie bez powodu, ponieważ Pakujemy manatki to rzeczywiście komedia, która jest niczym scena teatralna. Widzowie są świadkami wydarzeń mających miejsce w małej, zapadłej dzielnicy żydowskiej. Umierają po kolei: ojciec rodziny, który do końca nie zrobił, kochający syn (w samym środku zupy!), pragnący odpoczynku i kurażu swej umiłowanej matuli (tylko czemu mamusia wychodzi z luku autobusu jadącego do kurortu po powrocie z sanatorium?!) itd.

Moralność Pani Dulskiej

Moralność Pani Dulskiej, reż. Marcin Wrona, Teatr TV

/Sylwia Koszałka/

            25 marca 2013r. w Teatrze Telewizji odbyła się premiera spektaklu pt. Moralność Pani Dulskiej, w reżyserii Marcina Wrony. Jest to nowa interpretacja dramatu Gabrieli Zapolskiej. W rolę tytułowej Pani Dulskiej wcieliła się Magdalena Cielecka, natomiast w rolę jej małżonka- Robert Więckiewicz. Pozostałe osoby dramatu to: Zbyszko (Jakub Gierszał), Hesia (Jaśmina Polak), Mela (Zofia Wichłacz), Juliasiewiczowa (Dominika Kluźniak), Hanka (Klara Bielawka), Tadrachowa (Maria Maj), Lokatorka (Agata Buzek).

Glany na Glanc

Glany na glanc, Teatr im. Ludwika Solskiego w Tarnowie

/Artur Szarkowicz/

            Tytułowe glany to broń, która posłużyła głównemu bohaterowi do zabójstwa człowieka. Motywem była wrogość wobec odmienności i pobudki neonazistowskie. Duma zabójcy staje w opozycji do przebaczenia udzielonego przez ofiarę przed śmiercią. Właśnie te problemy: ślepe oddanie ideologii, tolerancja i miłość do bliźniego dominują w sztuce kanadyjskiego autora, Davida Gowa.

Świętoszek

Świętoszek, Moliera, Teatr TV

/Martyna Dycha/    

Niedawno miałam okazję obejrzeć w Teatrze Telewizji ekranizacje arcydzieła komediopisarstwa  Moliera pt: „ Świętoszek”  w reżyserii Zygmunta Hubnera. Premiera sztuki odbyła się 8 lutego 1971 roku w Teatrze Telewizji. W tytułowego bohatera wcielił się sam Tadeusz Łomnicki, a rolę kolejnych postaci komedii odegrali m.in. Gustaw Lutkiewicz (Orgon), Mirosława Dubrawska (Elmira), Anna Seniuk (Doryna), Olgierd Łukaszewicz (Walery), Ewa Szykulska (Marianna) i Andrzej Seweryn (Domis). Sztuka przedstawia perypetie rodziny Orgona, który bezgranicznie zaufał mieszkającemu w jego domu Taftuff’ owi (Świętoszkowi) narażając tym samym relację i stosunki ze wszystkimi domownikami.

Dybuk

Dybuk Waszyńskiego

/Ewelina Smalec/

Dybuk w mistycyzmie i folklorze żydowskim jest duszą osoby, która nagle zmarła. Owa dusza nie mogąc pogodzić się ze swym losem, szuka człowieka do którego ciała może wejść by „żyć” dalej. W literaturze postać dybuka istniała niemalże od zawsze. Jednak to dzięki Szymonowi An-skiemu zapisał się na stałe, na kartach literatury jidysz. An-ski przez całe życie pisał dramat pod tym samym tytułem. Jest to utwór, który przenosi nas w świat małego, przedwojennego sztetlech. Poznajemy główną bohaterkę: Leę, jej ojca Sandlera, nianię, ukochanego Lei - Chonena oraz grupę wierzących chasydów. W miasteczku pojawia się także tajemniczy Posłaniec, który wróży niedługą katastrofę. Jednak żydzi nie odczytują jego znaków…

Kuracja

 „Kuracja” Teatru Telewizji

/Marcin Kanadys/

Pewien młody psychiatra, zaraz po zakończeniu studiów, wpada na pomysł przeprowadzenia autorskiego eksperymentu. Postanawia na 3 miesiące zamknąć się w szpitalu psychiatrycznym aby móc lepiej poznać swoich pacjentów. Udając wariata i jednocześnie otoczony przez wariatów zaczyna wątpić w sensowność eksperymentu. Inni pensjonariusze szpitala w niezrozumiały dla niego sposób od razu poznają że jest inny, nie pozwalają się do siebie zbliżyć, główny bohater zaczyna odczuwać coraz większe wyobcowanie. Przeniesiony na inną salę poznaje innego osadzonego psychiatrę, który zaczyna mu wyjaśniać reguły panujące w szpitalu.

Antygona

 „Antygona w Nowym Yorku” w reżyserii Kazimierza Kutza

/Gabriela Flis/

 Zdecydowałam się obejrzeć ten spektakl tylko ze względu na intrygujacy tytuł który wydał mi się w pewien sposób niedorzeczny. Spektakl telewizyjny 1994 był wyreżyserowany przez Kazimierza Kutza natomiast autorem sztuki jest Janusz Głowacki. W przedstawieniu wystapiła tylko piątka aktorów: Anna Dymna jako Anita, Jerzy Trela jako Sasza, Jan Peszek zagrał Pchełkę, Jerzy Grałek wcielił się w rolę Policjanta, a  Ryszard Jasiński doskonale oddał grą aktorska Johnego, a właściwie jego zwłoki. Przedstawienie ukazuje historię kilku bezdomnych ludzi, którzy na swój dom wybrali nowojorski Central Park, a przy ich beznadziejnej ludzkiej egzystencji utrzymywały ich wielkie marzenia, ideały, ambicje. Każda z ukazywanych postaci miała w życiu jakiś cel, który starała się osiągnąć oraz historię swojego życia, która doprowadziła ich do miejsca w jakim się znaleźli. W trakcie sztuki parę razy Policjant wygłasza swój monolog o bezdomnych i radzeniu sobie z nimi.

Publiczna spowiedź

Był sobie Polak, Polak, Polak i diabeł, Lublin
/Justyna Bortnik/

Sztuka opowiada o nowoczesnym Polskim czyścu w. Na scenie klatka w której osiem postaci na pograniczu życia i śmierci przytacza swoje historie, rozterki i pretensje. Publiczna spowiedz ze swojego życia. Urzekające charakteryzacje i poruszająca autentyczność.

Tango w Warszawie

"Tango", Teatr Narodowy w Warszawie
 /Olga Cieśla/

Spektakl Jerzego Jarockiego pt. " Tango ", wystawiony w Teatrze Narodowym w Warszawie, jest sztuką powstałą na podstawie słynnego dzieła Sławomira Mrożka o tym samym tytule. 

 Tekst Mrożka jest utworem wielopłaszczyznowym, dzięki czemu odbiorcy mogą interpretować go na różne sposoby. 

Jedni widzą zawarte w nim wydarzenia jako dramatyczne, inni odbierają to w postaci groteski. 

Pomimo to " Tango " zawsze odczytywane jest jako utwór przedstawiający problem jednostki w totalitaryzmie czy też starcia pokoleń. 

Książę i żebrak

"Książę i żebrak", Teatr im. J. osterwy, Lublin
/Magdalena Włodarczyk/

Spektakl ''Książę i żebrak'' w reżyserii Pawła Aignera w teatrze im. J. Osterwy był dobrym i odprężającym przedstawieniem dla dzieci jak i dorosłych. Podczas spektaklu można było wciągnąć się w rozgrywające się na scenie wydarzenia. Pełna humoru, dowcipnych żartów z angielskimi wstawkami w języku polskim dało nam do myślenia, że i my sami używamy angielskiego w polszczyźnie.

Nieudany eksperyment - „Kuracja”

Kuracja, Teatr TV

/Dawid Smyk/

Spektakl „Kuracja „ w reżyserii Wojciecha Smarzowskiego stworzony został na podstawie powieści Jacka Głębskiego o tym samym tytule. Przedstawiona historia oraz idealnie wykreowane otoczenie, w którym rozgrywa się dramat głównego bohatera przedstawienia, przyczyniło się do dużej popularności i uznania wśród krytyków jak i widzów.

Boso, ale w ostrogach

“Boso, ale w ostrogach”, Teatr TV

/Karol Szczechowicz/

- to tytuł autobiograficznej powieści Stanisława Grzesiuka, części trylogii literackiej opowiadającej o losach autora. Książkę Grzesiuka przeniosła na deski Teatru Telewizji Barbara Borys-Damięcka. Musical wyreżyserowany w 1996 roku opowiada o życiu młodzieży z Warszawskiej dzielnicy - Mokotowa, a konkretniej z jej robotniczej części, czyli Czerniakowa. 

O tym jak się nie dać i jeszcze na tym zarobić

„Zwierzenia bezrobotnego aktora” reż. Marcin Zarzeczny, spektakl zaprezentowany na Studenckim Festiwalu Teatralnym Kontestacje 2013 (w ramach „ Tournee bezrobotnego aktora po Polsce”)

/Aneta Kasprzak/

Spektakl jest autorskim pomysłem Marcina Zarzecznego, pełniącego jednocześnie rolę reżysera, jedynego aktora i scenarzysty. Zarzeczny w niepowtarzalny sposób, bez żadnych środków buduje przedstawienie na oczach widzów. Tworzy intymną więź z odbiorcą, mającą charakter rozmowy z przyjacielem.

Wiedza ratuje życie

Konkurs małych form teatralnych z wiedzy o AIDS pt. "wiedza ratuje życie"- ZSP nr 4 z Wejherowa, zdobywcy III miejsca 1.12.2011 Rumia

/Jan Szulc/

Wchodząc na salę teatralną Rumskiej szkoły nie oczekiwałem zbyt wiele. Ot niskiej jakości  sztuczne aktorstwo, nie porywająca historia czy słabe przygotowanie rekwizytów. Często podczas takich wystąpień należy mieć ogromną wyobraźnie oraz cierpliwość aby dobrze odebrać fabułę. Najtrudniej jest kiedy przychodzi młodym aktorom oddać smutek i ból jakie towarzyszy osobą zarażonym na przykład wirusem HIV. Zamiast wyciskającego łzy z oczu dramatu wychodzi nieudaczna komedia. Ale czy i tym razem tak było?

Tango

Tango, Teatr Telewizji

/Arletta Kępińska/

  Tango opowiada o świecie naznaczonym piętnem rozkładu wszelkich wartości. Bunt przeciwko rozpadowi norm i utopijne dążenie do uporządkowania rzeczywistości  kończą się klęską, co stanowi o gorzkiej wymowie tego arcydzieła. Tango uznawane jest za najznakomitszy i najpopularniejszy w Polsce, znany na świecie utwór klasyka rodzimej dramaturgii współczesnej – Sławomira Mrożka.

Igraszki z diabłem

Igraszki z diabłem, Teatr Telewizji

/Albert Bałchanowski/

Chciałbym podzielić się refleksją na temat sztuki czeskiego prozaika i dramaturga Jana Drdy „Igraszki z diabłem”. Utwór ten to oparta na ludowych wątkach baśń sceniczna przedstawiona w konwencji komediowej. Jej bohaterem jest wojak Marcin Kabat, który zwolniony ze służby po latach wraca w rodzinne strony. Podczas wędrówki spotkała go przedziwna przygoda, w którą obok pyskatej Kasi i naiwnej królewny Disperandy, rozbójnika oraz pustelnika wmieszało się piekło i niebo. Marcin Kabat to prawdziwy bohater ludowy, który stanie po stronie słabszych nawet przeciwko czartom.

Ferdydurke

Ferdydurke, Provisorium, Lublin

/Oktawia Butrym/

Chciałabym się podzielić moją refleksją na temat spektaklu pt: „Ferdydurke”. Sztuka została wystawiona przez lubelski teatr Provisorium, którego głównym twórcą jest Janusz Opryński. Miałam przyjemność oglądać spektakl, w dawnej siedzibie Warsztatów Kultury w Lublinie.