poniedziałek, 26 stycznia 2015

„Liza” w Centrum Kultury w Lublinie



Liza, Scena Prapremier InVitro, Lublin
/Magdalena Zaremba/

Białe petersburskie noce, bezsenność, niechciany gość i wyrzuty sumienia… Liza w reżyserii Łukasza Witta-Michałowskiego na podstawie opowiadania Fiodora Dostojewskiego Wieczny mąż.
Historia stworzona przez Witta-Michałowskiego to adaptacja opowiadania Dostojewskiego, które przedstawia „grę sumień” i psychologiczne potyczki Aleksego Iwanowicza Wielczaninowa (Mariusz Bonaszewski) i Trusockiego (Jarosław Tomica). Pomiędzy nimi – mała Liza, owoc romansu głównego bohatera z żoną Trusockiego.

Boy i Zły pan



Zły pan, Teatr Andersena, Lublin
/Monika Kowalczyk/

Spektakl Teatru Andersena w Lublinie pt.: ,,Zły Pan'' w reżyserii Norweżki Simone Thiis powstał na podstawie książki Gro Dahle o tym samym tytule.
Fabuła skupia się na trudnych relacjach w trzyosobowej, dysfunkcyjnej rodzinie. Ojciec stosuje przemoc psychiczną i fizyczną w stosunku do żony i syna, Boya; żona nie pozwala synkowi opowiadać owej ,,tajemnicy'' nikomu; ojciec po napadach furii ,,przekupuje'' żonę i Boya prezentami. Boy nazywa ataki złości ojca ,,wyjściem z niego złego Pana”.

piątek, 23 stycznia 2015

Portret z Poznania w Warszawie




„Portret” – opera Mieczysława Wajnberga, libretto: Aleksander Miedwiediew, reż. David Pountney, Teatr Wielki z Poznania w: Opera Narodowa, Warszawa
/Magdalena Zaremba/
 

Portret to historia młodego, ubogiego, petersburskiego malarza, Czartkowa. Artysta za ostatnie pieniądze kupuje od handlarza starociami niezwykły portret, który zapewnia mu wielkie bogactwo. Odtąd pomnażanie pieniędzy i realizowanie zleceń dla elit stanie się ważniejsze, niż prawdziwy talent i ukończenie dzieła życia, portretu Psyche.

środa, 7 stycznia 2015

Teatralnie o przemocy w rodzinie

Zły Pan, Teatr im. Andersena, Lublin
/Grzegorz Pudło/



Problem przemocy w rodzinie jest tematem spektaklu „Zły Pan” w reżyserii Simone Thiis. Jest to adaptacja książki Gro Dahle pod tym samym tytułem. Zespół aktorski teatru Andersena podejmując się zrealizowania tego przedsięwzięcia stanął przed nie lada wyzwaniem. Standardowe trudności z przełożeniem tekstu nie będącego z założenia dramatem, zostały spotęgowane przez tematykę oraz dziecięcy język królujący w tekście. Zespół pod wodzą reżysera wyszedł jednak z tego zadania zwycięsko.

Inka 1946. Ja jedna zginę.



Inka, Teatr TV

/Halina Kornafel/

Spektakl teatru telewizji wyreżyserowany jest przez Natalię Koryncką–Gruz.
Wybrałam do zrecenzowania właśnie ten spektakl ponieważ historia głównej bohaterki Danuty Siedzikówny poruszyła mnie do głębi serca, a także dlatego iż zawiera on treści patryjotyczne, które również dla mnie są bardzo ważne.
Przedstawienie to po raz pierwszy zobaczyłam w teatrze telewizji, o ile sobie przypominam emisja spektaklu odbyła się z okazji dnia niepodległości mniej więcej dwa lata temu, a dla jego przypomnienia obejrzałam ten spektakl po raz kolejny na youtube kilka dni temu.
Scenarzystą spektaklu był Wojciech Tomczyk, Muzykę skomponował Paweł Szymański, spektakl jest w typie dramaty filmowego, premiera spektaklu odbyła się 22 stycznia 2007 roku na Scenie Faktu Teatru Telewizji i został on zagrany w języku polskim.

Niezapomniany "Zapomniany diabeł"



Zapomniany Diabeł, Teatr TV

/Katarzyna Stróżyńska/

Archiwum Teatru Telewizji to prawdziwa skarbnica, do której warto sięgnąć, chcąc się nieco rozerwać bez jednoczesnego poczucia straty czasu. Kierując się takimi właśnie pobudkami miałam ostatnio okazję obejrzeć spektakl pt. „Zapomniany diabeł” według sztuki czeskiego dramaturga Jana Drdy. Zachęcająca wydała się już sama obsada, składająca się z najwybitniejszych nazwisk polskiej sceny: Seniuk, Gajos, Peszek, Grabowski.

Żyd, Chrześcijanin i fajka wodna

Kupiec wenecki, Teatr im. J. Osterwy, Lublin

/Anna Krupa/



„Żyda traktuje się jak psa – można go psem nazwać, kopnąć, opluć”. Tak wygląda podłoże społeczne, na którym rozgrywa się akcja Kupca weneckiego w reżyserii Pawła Łysaka.
Nietolerancja wobec Żydów jest powszechnym zjawiskiem. Prawo nakazuje im żyć w getcie zamykanym o zmierzchu. Muszą nosić charakterystyczne elementy stroju. Pozbawieni prawa uprawiania ziemi trudnią się lichwą potępianą przez chrześcijan. Wbrew pierwszym skojarzeniom nie jest to opis sytuacji narodu żydowskiego na terenach Polski w czasie II wojny światowej – jest to Wenecja z 1596 roku. Lecz owa Wenecja przeniesiona na teren Lubelski nie wydaje się odległym miastem – wydaje się miastem bliskim, rodzimym.

Kontrym w Teatrze TV

Kontrym, Teatr TV

/Aleksandra Suska/



Minimalistyczny obraz opowiadający historię Bolesława Kontryma – postaci tajemniczej, legendarnej, wielopoziomowej. Spektakl uznany w plebiscycie publiczności Telewizji Polskiej za najlepszy od lat.
Bolesław Kontrym to postać oryginalna. Z jednej strony dowódca w trakcie Powstania Warszawskiego, z drugiej – odznaczony trzema czerwonymi sztandarami żołnierz Armii Czerwonej. Jego losy owiane są tajemnicą – po czterech latach spędzonych w więzeniu Żmudzin zostaje skazany na karę śmierci. Nieznane jest jednak miejsce jego pochówku.

Bugajski o Pileckim

Śmierć Rotmistrza Pileckiego, Teatr TV
/Daniel Patrejko/



Spektakl „Śmierć rotmistrza Pileckiego” został zrealizowany w ramach Teatru Telewizji przez Ryszarda Bugajskiego w 2006 roku. Choć od jego premiery (15.05.2006) minęło już prawie osiem lat, w mojej opinii pozostaje on nadal ciekawy i aktualny.

Rękopisy nie płoną

Mistrz i Małgorzata, Teatr im. J. Osterwy, Lublin

/Judyta Pietrzyk/



Kończąc czytać kolejną książkę, zawsze zastanawiam się jak dana historia jest postrzegana przez innych. Czy zwrócili uwagę na te same rzeczy co ja, czy śmieszyło mnie to samo co ich, a co najbardziej istotne, zastanawiam się jakie uczucia toważyszyły im podczas lektury, czy były to te same co u mnie czy inne. Gdy kończę książkę, mam ochotę spojrzeć na nią oczami kogoś innego, porównać się z kimś i zobaczyć w jakim stopniu nasze opinie są do siebie podobne. Z tego właśnie powodu sięgam po wszelkiego rodzaju adaptacje czy to filmowe czy też teatralne. Podobnie było po skończonej lekturze „Mistrza i Małgorzaty” Michaiła Bułchakowa.


Tołstoj w Powszechnym

Wojna i pokój, Teatr Powszechny, Warszawa

/Agnieszka Trepka/



Ostatnio miałam okazję być na premierze spektaklu ,,Wojna i pokój” w jednym z warszawskich teatrów. Sztuka, oparta na utworze Lwa Tołstoja, zrobiła na mnie bardzo duże i pozytywne wrażenie. Sama idea czerpania z dzieł tego wybitnego rosyjskiego pisarza już stanowiła dla mnie zaletę, ponieważ Tołstoj to jeden z moich ulubionych autorów. Ciekawiło mnie w jaki sposób reżyser ( Marcin Libera) wkomponuje tyle wątków i rozmaitych postaci w przedstawienie trwające jedynie 180 minut. Jednak udało mu się to znakomicie. Cały spektakl podzielony został na dwie tematyczne części. Pierwsza z nich przedstawiała wydarzenia pochodzące z samej powieści, natomiast w drugiej, oprócz wątków powieściowych, włączone zostały także odniesienia do współczesności, do minionych wojen, militarnych zdobyczy technologicznych. Drugi akt, pokazujący uniwersalność wymiaru ,,Wojny i pokoju” można adekwatnie odnieść do czasów nam obecnych, nie obniżając wartości spektaklu. Pokazanie tych wątków uniwersalnych w bardzo dosłowny sposób, wbrew pozorom, nie strywializowało wymowy intencji reżysera.

Dyplom z kosmosu w Teatrze Starym

Dyplom z Kosmosu, studenci Wydziału Aktorskiego z PWST w Krakowie

/Magdalena Ostrowska/


Któregoś jesiennego wieczoru, pośród wszechogarniającej melancholii i senności, jedna myśl poganiając drugą sprowokowała następujące pytanie: co nowego w Teatrze Starym? Najlepiej byłoby się wybrać w najbliższy wolny weekend. Jest. Dyplom z kosmosu – niezbyt pociągający tytuł. Zobaczmy dostępne miejsca. Zostały już tylko te trzeciej kategorii, na drugim balkonie – tak daleko od sceny? Nie, to nie może się udać... Chociaż to jedyny wolny termin od dłuższego czasu, chcę pójść do teatru! Zarezerwowane. Kupione.
Do lubelskiego Teatru Starego przyjechali studenci Wydziału Aktorskiego specjalizacji wokalno-aktorskiej z Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego w Krakowie. Dyplom z kosmosu to ich spektakl dyplomowy. Grupa młodych, ambitnych ludzi prowadzona przez Ewę Kaim zaprezentowała sztukę muzyczną osadzoną w realiach współczesnego, zwariowanego świata.