„Zwierzątka małe zwierzenia”, NN-Theatre,
Lublin
/Joanna Zawadzka/
„Zwierzątka małe zwierzenia”, to spektakl opowiadający historie, kilku
zwierzątek Wiewiórki, Niedźwiadka, Jeżyka, Sowy, Zająca, Psa i Rysia. Postacie
mogą wydać nam się znajome, jeśli kiedykolwiek wpadły nam w ręce bajki
rosyjskiego pisarza Siergieja Kozłowa. To na ich kanwie, Paweł Passini
wyreżyserował swoją bajkę teatralną dla dzieci. Ale czy na pewno tylko dla
dzieci?
Spektakl, rzeczywiście był wspaniałym widowiskiem dla najmłodszych, które bez
skrępowania dopytywały „A gdzie oni idą?”, „Co oni robią?” (zwierzątka),
śmiejąc się w głos. Jednak, jak tylko dostrzegłam obrazy na multimedialnych
drzewach, ukazujące aktorów, bez zwierzęcego przebrania, w zgiełku ulicy, wśród
tłumu, 'jakby zagubionych' - przyjęłam przekaz. Całość spektaklu została
pomyślana tak, żeby pod osłoną zwierzęcych historii, ukazać problemy i
'zwierzenia' dorosłych ludzi, przekazywane w filozoficznych wypowiedziach „Co
będzie, kiedy mnie już nie będzie?” - pytał samego siebie Niedźwiadek. Żeby
także rodzice, którzy przychodzą z dziećmi na spektakl przeżyli go refleksyjnie.
Sens ten potwierdza, finałowa piosenka zwierzątek, śpiewających „Czasami jestem
sobą, a czasem jestem sową. Czasami jestem rysiem, a czasem nie chce mi się.”
W moim, osobistym odczuciu, szczególną kreacją był Zając. W jednej postaci
ścierała się lękliwość, pragnienie zmiany i niebywały komizm. Zając bał się
najdrobniejszego pomruku leśnego, a z drugiej strony chciał 'sięgać nieba',
żeby odmienić swe postrzeganie. Jednak wchodząc po linie 'do nieba', utknął w
połowie drogi, gdyż znów się przestraszył. Na szczęście jego zwierzęcy
przyjaciele go uratowali. Ta scena mówi bardzo wiele o prostych prawdach życia,
w którym tak trudno coś odmienić, szczególnie 'coś' co nas 'uwiera', czego nie
chcemy. Wskazuje również, na wagę przyjaciół, wagę innych ludzi, którzy gotowi
są nam pomóc w tym z czym się zmagamy - „to jest walc, który tańczą
zwierzątka”.
Słowa, które szczególnie utkwiły w mojej pamięci, to Sowie słowa przekazujące
pewną prawdę Zającowi - „pamiętaj że, zawsze jest ktoś, kogo nigdy nie widać”.
Wypowiedź ta, pozostawiła w mojej głowie refleksję - „Mowa o boskiej
transcendencji, czy też o strukturze ludzkiej osobowości?”.
SCENARIUSZ I
REŻYSERIA: Paweł Passini
WYSTĘPUJĄ:
Dariusz Jeż, Marcin „Kabat” Kowalczuk, Joanna Lewicka, Agata Meilute, Sean
Palmer, Paweł Passini, Maria Porzyc, Elżbieta Rojek, Katarzyna Tadeusz, Maciej
Wyczański / Przemysław Buksiński
KOSTIUMY: El
Bruzda
WSPÓŁPRACA
SCENOGRAFICZNA: Paweł Korbus
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz